do barwienia

См. также в других словарях:

• barwnik — m III, D. a, N. barwnikkiem; lm M. i «substancja barwna pochodzenia naturalnego lub otrzymywana syntetycznie, mająca właściwość trwałego barwienia różnego rodzaju materiałów, jak włókien naturalnych, sztucznych, skóry, futer, papieru, artykułów… …   Słownik języka polskiego

• bejca — ż II, DCMs. bejcacy; lm D. bejcacy 1. roln. «grzybobójczy środek chemiczny stosowany do dezynfekcji ziarna, nasion warzyw i roślin przemysłowych; zaprawa do nasion» 2. techn. «roztwór barwnika, zwykle wodny lub spirytusowy, służący do barwienia… …   Słownik języka polskiego

• katechina — ż IV, CMs. katechinanie, blm chem. «barwnik zaprawowy otrzymywany z katechu, służący do barwienia materiałów na trwałe oliwkowe, brunatne, zielone lub czarne odcienie oraz do jednoczesnego barwienia i garbowania skór» …   Słownik języka polskiego

• kermes — m IV, D. u, Ms. kermessie, blm chem. «naturalny barwnik otrzymywany z samic czerwców; dawniej stosowany do barwienia jedwabiu i wełny, obecnie głównie do barwienia produktów spożywczych» ‹ar., może z sanskr.› …   Słownik języka polskiego

• koszenila — ż I, DCMs. koszenilali 1. lm D. koszenilail zool. «Dactylopius coccus, pluskwiak należący do nadrodziny czerwców, pochodzący z Meksyku, dawniej hodowany ze względu na barwnik; żyje na opuncjach» 2. blm techn. «karminowy barwnik naturalny… …   Słownik języka polskiego

• metylenowy — przym. od metylen. ∆ chem. Błękit metylenowy «syntetyczny ciemnoniebieski barwnik zasadowy, stosowany do barwienia bawełny, jako środek antyseptyczny, w analizie chemicznej, biologicznej i bakteriologicznej do barwienia preparatów mikroskopowych» …   Słownik języka polskiego

• zieleń — ż V, DCMs. zieleńeni; lm M. zieleńenie, D. zieleńeni 1. «zielony kolor» Ciemna, soczysta zieleń trawy. Łagodna, matowa zieleń tkaniny. Spłowiała zieleń sukna. 2. «zielony barwnik pochodzenia organicznego lub nieorganicznego, mający zastosowanie w …   Słownik języka polskiego

• akrydynowy — przym. od akrydyna ∆ Barwniki akrydynowe «grupa barwników syntetycznych, będących pochodnymi akrydyny, stosowanych do barwienia skór, tkanin i papieru, a także, ze względu na właściwości bakteriobójcze niektórych z nich, używanych jako środki… …   Słownik języka polskiego

• alkanna — ż IV, CMs. alkannannie; lm D. alkannaann 1. bot. «Alcanna tinctoria, bylina z rodziny szorstkolistnych, rosnąca na stepach obszaru śródziemnomorskiego, z której korzeni otrzymuje się czerwony barwnik» 2. chem. «mieszanina naturalnych barwników (m …   Słownik języka polskiego

• aminoplast — m IV, D. u, Ms. aminoplastaście; lm M. y chem. aminoplasty «grupa tworzyw sztucznych będących produktami polikondensacji formaldehydu z niektórymi aminami, odznaczających się jasną, trwałą bielą i zdolnością barwienia się na jasne kolory» ‹łac. + …   Słownik języka polskiego

• auramina — ż IV, CMs. auraminanie, blm chem. «żółty, syntetyczny barwnik zasadowy używany do barwienia drewna, skór, papieru i do wyrobu laków barwnych, także jako środek antyseptyczny» ‹gr. + łac.› …   Słownik języka polskiego